H «Βαστίλη» τής Μεταπολίτευσης πήρε «φωτιά» και «πέφτει»!
...του Παναγιώτη Τραϊανού
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!
η «Βαστίλη» τής Μεταπολίτευσης πήρε «φωτιά» και «πέφτει»!
Η μέχρι τώρα «σφραγισμένη» Βουλή «άνοιξε» επιτέλους !…
…Οι Βενιζελικοί αυτοκτόνησαν !!!
.
«Έπεσε» η Μεταπολίτευση στις τελευταίες εκλογές … Πήρε «φωτιά» η «Βαστίλη» της και οι «στασιαστές» μπήκαν μέσα σ’ αυτήν. Η μέχρι τώρα «θωρακισμένη» Βουλή «άνοιξε» σε νέες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες δεν θα της επιτρέψουν ν’ ανακάμψει. Μέχρι τώρα η Βουλή ανήκε στην κυριολεξία στους Βενιζελικούς και ήταν απολύτως «σφραγισμένη» …Ένα πραγματικό «φρούριο» του Βενιζελισμού …Ένα ιδιόκτητο «μαγαζί» μιας συμμορίας, που είχε μετατρέψει την πολιτική σε μονοπώλιο και μπίζνες πολύ συγκεκριμένων ανθρώπων …Η ΝΔ ανήκε στον βενιζελικό Μητσοτάκη…Το ΠΑΣΟΚ στον βενιζελικό Παπανδρέου …Το ΚΚΕ-Εσωτερικού ανήκε στους βενιζελικούς Κύρκο, Κωνσταντόπουλο, Αλαβάνο, Δαμανάκη και το ΚΚΕ των χαφιέδων —πάντα στον γνωστό του ρόλο— με «μαέστρο» τον βενιζελικό Μίκη Θεοδωράκη. Αυτό ήταν «modus operandi» τής Μεταπολίτευσης και αυτό δεν άλλαζε ποτέ.
Τα πάντα εκεί γίνονταν αυτόματα! …Με τα μάτια συνεννοούνταν οι συνωμότες …Καμία πολιτική δύναμη δεν μπορούσε να σπάσει το «μονοπώλιό» τους. Τα δύο κόμματα εξουσίας εναλλάσσονταν μεταξύ τους στην εξουσία στον ρόλο τού «καλού» και του «κακού» και οι υπόλοιποι λειτουργούσαν ως «μπράβοι» τους. Όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν ο «καλός», η ΝΔ έκανε τον «κακό». Όταν ο ένας χρεωνόταν «ζημιά», ο άλλος «πιστωνόταν» κέρδος. Όταν ο ένας ασκούσε την εξουσία τής εθνικής υποταγής, ο άλλος παρίστανε τον «πατριώτη» —και ανάποδα—. Ποτέ και κανένας πολιτικός αντίπαλός τους δεν μπορούσε ν’ «ανοίξει» αυτήν τη Βουλή, γιατί δεν μπορούσε να «πλειοδοτήσει» μπροστά σ’ εκείνον, ο οποίος με την άδεια των Αμερικανών έπαιζε τον ρόλο τού «καλού» και πλειοδοτούσε σε «πατριωτισμό». Κανένας δεν θα αφηνόταν να πει το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» με την άνεση του Ανδρέα …ή το «Go back Madame Merkel» με το ατρόμητο ύφος τού Αλέξη.
Από το «βυθίσατε το Χόρα» μέχρι το «βαράτε τα νταούλια να χορέψουν οι αγορές», όλα λέγονταν με την άδεια και τις «ευλογίες» τής Πρεσβείας. Πρώτα συνεννοούνταν με τα «αφεντικά» και μετά ύψωναν τις σφιγμένες γροθιές τής «ανυπακοής». Ποιος θα μπορούσε να είναι πιο τολμηρός, ατρόμητος και «γενναίος» απ’ αυτούς; Ποιος θα μπορούσε να πει τόσα ψέματα, χωρίς να νοιάζεται για την επόμενη ημέρα; Αυτά όμως τα ψέματα έδιναν νίκες σε εκλογές και αυτές οι νίκες δίνονταν μόνον σε ανθρώπους τής συγκεκριμένης συμμορίας …Μια συμμορία, η οποία —με όρους αθέμιτου ανταγωνισμού— ήταν πάντα πιο «μπροστά» από τον οποιονδήποτε ανταγωνισμό της. Ο οποιοσδήποτε απέναντί της θα φαινόταν «λίγος» …Θα φαινόταν «άτολμος» …Θα φαινόταν «μικρός». Με τα «φώτα» τής Πρεσβείας οι «νάνοι» φαίνονταν «τεράστιοι», εφόσον κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει από πού άρχιζε και πού τελείωνε η «σκιά» τους.
Η Βουλή με τον τρόπο αυτόν παρέμενε μόνιμα ερμητικά «σφραγισμένη» και το βενιζελικό μονοπώλιο στην εξουσία ήταν εξασφαλισμένο! …Μονά-ζυγά δικά τους …«Βασιλείς» χωρίς «στέμμα» οι Βενιζελικοί, οι οποίοι μοίραζαν χρήματα, κρατικές θέσεις και προνόμια στους εκλεκτούς τους. Αυτό γινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης με τον Μητσοτάκη και τον Ανδρέα να είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές τής «παράστασης» …Μιας «παράστασης» ψευδοαντιπαλότητας, της οποίας τη συνέχεια είχαν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να «ανεβάσουν» στην πολιτική «σκηνή» με τον Κούλη και τον Αλέξη …Ένα θλιβερό «sequel», το οποίο αποτελεί όνειδος για τη Δημοκρατία μας. Η λογική του ήταν απλή: Ερχόταν ο εκάστοτε «Μπλίνκεν», τους έδινε το «σενάριο» που θ’ ακολουθούσαν και μετά έστηναν την «παράσταση» πολιτικής σύγκρουσης στη Βουλή, για να «δουλεύουν» το «πόπολο» με «προδότες» και «πατριώτες», οι οποίοι» ήταν μεταξύ τους φίλοι —και όλοι τους «ηθοποιοί»— …Το έκανε ο Κίσινγκερ με τους παλαιότερους, το έκανε ο Μπους στη συνέχεια και τώρα το επαναλαμβάνει κι ο Μπλίνκεν!...
…Εξ’ αρχής συνεννοημένοι οι «ηγέτες» μας …Από την αρχή γνώριζε ο ένας τι θα πει ο άλλος στη Βουλή …Γνώριζε τον λόγο που θα κατηγορηθεί και από ποιόν. Όλα γίνονταν με βάση το «σενάριο» που είχε προσυμφωνηθεί σε ανύποπτο χρόνο σε κάποια «επίσημη» συνάντηση. Οι πάντες γνώριζαν από την αρχή μέχρι πού επιτρεπόταν να φτάσουν τη σύγκρουση μεταξύ τους και πότε θα την τελείωναν …«Μάλωναν» δήθεν στο Βήμα τής Βουλής και χαριεντιζόντουσαν στο κυλικείο της …«Σφάζονταν» δήθεν στα «μπαλκόνια» και αλληλοσυγχαίρονταν στις δεξιώσεις …Εγκληματούσαν διαρκώς και «αθωωνόταν» με μεταξύ τους συμψηφισμούς. Το τελευταίο πρόσωπο που μπήκε σ’ αυτό το παιχνίδι ήταν ο Τσίπρας. Ο Τσίπρας ήταν η μεγάλη «επένδυση» του βενιζελισμού για την επόμενη ημέρα. Όχι μόνον μεγάλη «επένδυση», αλλά και μοναδική, εφόσον μετά την καταστροφή τού παπανδρεϊκού «πόλου», λόγω τού ρόλου τού Γιωργάκη στο Μνημόνιο, ο ένας «πόλος» της είχε «βραχυκυκλώσει». Προφανώς το Μνημόνιο ήταν πολύ μεγάλο «φορτίο», που ξέφευγε από τα όρια της απλής πολιτικής συνωμοσίας και έτσι «κάηκε» το μεγάλο «τζάκι» των Παπανδρέου.
Αυτό το «τζάκι» ήταν που αντικατέστησε ο Τσίπρας και είδαμε το «δίπολο» της Μεταπολίτευσης να λειτουργεί ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση τού ΠΑΣΟΚ. Αυτό το επίτευγμα του βενιζελισμού ήταν που δεν σεβάστηκε ο εξουσιομανής Κούλης και το κατέστρεψε. Βλέποντας τους δεξιούς ψηφοφόρους τής ΝΔ να έχουν θυμώσει με τα εμβόλια, με τις πυρκαγιές και στο τέλος με τα Τέμπη —και προκειμένου να παρακάμψει την τιμωρία τους—, αναγκάστηκε να «πουλήσει» τα «ασημικά» τού βενιζελισμού. Για να κρατήσει την «καρέκλα» του, θυσίασε τα «ασημικά» τού βενιζελισμού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο σκληρός κρατικοδίαιτος βενιζελικός μηχανισμός …Το κρίσιμο αυτό εκλογικό μέγεθος, το οποίο οι διχαστές τής κοινωνίας Βενιζελικοί χρησιμοποιούν ως το «ζύγι» που «μετακινεί» την εξουσία από το ένα δικό τους κόμμα στο άλλο δικό τους.
Για να παραμείνει στη θέση του ο Κούλης, «μετακίνησε» αυθαίρετα αυτό το «ζύγι». Λεηλάτησε τον ΣΥΡΙΖΑ των Βενιζελικών και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή τού Τσίπρα. Άλλαξε τον σχεδιασμό των Βενιζελικών και θεώρησε ασφαλές να μετατοπιστεί ο ίδιος προς το «Κέντρο», για να εξασφαλίσει το «ζύγι» αυτό. Όμως, αυτό είχε ως αποτέλεσμα ν’ αφήσει τη δεξιά «πτέρυγα» της Βουλής «ακάλυπτη». Άνοιξε «τρύπα» σε έναν σφραγισμένο «σχεδιασμό». Άνοιξε άθελά του μια «Κερκόπορτα», για την οποία δεν μπορούσε να προβλέψει ποιος εχθρός του θα μπορούσε να την εκμεταλλευτεί. Με τον τρόπο αυτόν ακύρωσε τη μεγάλη επένδυση των Βενιζελικών, η οποία ξεκίνησε από τα καμένα «καδρόνια» των μαθητικών καταλήψεων των Αμπελοκήπων.
Δυστυχώς γι’ αυτόν και τα αφεντικά του η δεξιά πλευρά τής Βουλής θα γίνει τώρα μια «Κερκόπορτα», η οποία θα «ρίξει» το «Κάστρο» τους, γιατί —ως γνωστόν— τα Κάστρα πέφτουν από λάθη που γίνονται από μέσα. Αυτό θα φανεί από την πρώτη ημέρα τής Ορκωμοσίας τής νέας Βουλής …Θα φανεί όταν δεν θα βλέπουν οι «πρωταγωνιστές» τούς «συναδέρφους» τους στις γνώριμές τους θέσεις. Τώρα θα μπαίνει ο Κούλης μέσα σε αυτήν τη Βουλή και θα πρέπει να «ψάχνει» με τα μάτια του αυτούς, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν μαζί του …Θα πρέπει να «πείσει» για τα λεγόμενά του, γιατί ο «συμπρωταγωνιστής» του δεν θα βρίσκεται στη γνώριμη θέση του και θα έχει αποσυρθεί στα «ορεινά» αδύναμος να τον βοηθήσει …Δεν θα υπάρχει αυτός, με τον οποίον προεκλογικά έκαναν «πρόβες» στους «διαλόγους» που τους έδωσε ο Μπλίνκεν ν’ «ανταλλάσσουν» στη Βουλή …Δεν θα έχει απέναντί του αυτόν με τον οποίο —σε κάποιο παρακρατικό «υπόγειο»— συμφώνησε για τη «Συμφωνία τού Αιγαίου» και καθόρισαν την ένταση αλλά και τα όρια των μεταξύ τους συγκρούσεων …Θα έχει απέναντί του μια Βουλή, η οποία σε μεγάλο βαθμό δεν θα τον γνωρίζει και όσοι τον γνωρίζουν θα είναι θυμωμένοι μαζί του, γιατί χάλασε το προηγούμενο πετυχημένο «παιχνίδι» των Βενιζελικών!...
…ΟΜΩΣ, με «μονόπρακτο» η «παράσταση» δεν διαρκεί πολύ!
…και ειδικά εάν είσαι ο ατάλαντος εξουσιομανής Κούλης !!!
.